-
1 zbić z tropu
= zbić z pantałyku1) озада́чить, сбить с то́лку (с панталы́ку), смути́ть2) уст. сбить со сле́да -
2 zbić z pantałyku
= zbić z tropu -
3 zbić
глаг.• бить• биться* * *1) (argumenty) разбить, опровергнуть (доводы)2) zbić (pobić) избить3) zbić (rozbić) разбить4) zbić (złączyć) сбить (соединить)5) zbić (z tropu), poplątać, stropić, wytrącić сбить (с толку), смутить6) pot. zbić (pieniądze) разг. сбить, нажить, сколотить (деньги)ubić (np. masło) сбить (напр. масло)naprowadzić, skierować сбить (напр. разговор)obniżyć (np. cenę, temperaturę) сбить (напр. цену, температуру)otrzeć, zadrapać сбить (натереть)przesunąć, sprowadzić, zepchnąć, zsunąć сбить (оттеснить, сместить, заставить отклониться)zestrzelić сбить (подстрелить)sklecić, stłoczyć, zebrać сбить (собрать)pogmatwać, pokrzyżować сбить (сорвать, спутать)zdeptać (zniszczyć) сбить (стоптать, повредить)potrącić, strącić сбить (сшибить)* * *zbi|ć\zbićty сов. 1. сбить;\zbić deski сбить (сколотить) доски; \zbić z nóg сбить (свалить, сшибить) с ног;
2. разбить, расколоть;\zbić talerz разбить (расколоть) тарелку;
3. избить, поколотить, побить;\zbić kijem избить палкой;
4. перен. опровергнуть;\zbić argumenty опровергнуть аргументы; ● \zbić kapitał (pieniądze) разг. нажить (сколотить) капитал (деньги); \zbić z tropu (z panta-łyku) сбить с толку (с панталыку)
* * *zbity сов.1) сбитьzbić deski — сбить (сколоти́ть) до́ски
zbić z nóg — сбить (свали́ть, сшиби́ть) с ног
2) разби́ть, расколо́тьzbić talerz — разби́ть (расколо́ть) таре́лку
3) изби́ть, поколоти́ть, поби́тьzbić kijem — изби́ть па́лкой
4) перен. опрове́ргнутьzbić argumenty — опрове́ргнуть аргуме́нты
•- zbić pieniądze
- zbić z tropu
- zbić z pantałyku -
4 trop
сущ.• дорога• колея• путь• след• троп* * *1) (ślad) след2) jęz. trop лингв. троп* * *♂, Р. \tropu след;wpaść (trafić) na \trop напасть на след;
● iść (podążać) w \trop (w \tropy) za kimś идти (следовать) по пятам за кем-л.; идти по чьйм-л. следам;zbić z \tropu а) озадачить, сбить с толку, смутить;
б) уст. сбить со следа+* * *м, Р tropu- podążać w tropy za kimśSyn:
См. также в других словарях:
zbić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}bić III {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zbić II {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zbijać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zbić III {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… … Słownik języka polskiego
zbić kogoś z tropu — Zaskoczyć kogoś (i odkryć czyjeś nieprzygotowanie), zwłaszcza zadając kłopotliwe lub trudne pytania Eng. To surprise someone immensely; to catch a person unprepared, especially by asking embarassing or difficult questions … Słownik Polskiego slangu
zbijać – zbić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}z tropu {{/stl 13}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w konsternację, powodować zmieszanie, utratę pewności siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zbić kogoś z tropu uwagami, stanowczością, milczeniem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pantałyk — m III, D. u, blm tylko we fraz. Zbić kogoś z pantałyku «pozbawić kogoś pewności siebie, wprawić w zakłopotanie; zmieszać, zbić z tropu» ‹ros. (?)› … Słownik języka polskiego
skonfundować — dk IV, skonfundowaćduję, skonfundowaćdujesz, skonfundowaćduj, skonfundowaćował, skonfundowaćowany przestarz. «wprawić kogoś w konfuzję, zakłopotanie, zbić z tropu, zawstydzić, speszyć» Skonfundować kogoś niedyskretnym pytaniem. skonfundować się… … Słownik języka polskiego
skonsternować — dk IV, skonsternowaćnuję, skonsternowaćnujesz, skonsternowaćnuj, skonsternowaćował, skonsternowaćowany książk. «wprowadzić w stan konsternacji, zakłopotania; speszyć, zmieszać, zbić z tropu» Byli skonsternowani nieoczekiwaną wizytą. Przykra… … Słownik języka polskiego
stropić — dk VIa, stropićpię, stropićpisz, strop, stropićpił, stropićpiony przestarz. «pozbawić pewności siebie, zbić z tropu; zaskoczyć, speszyć, zmieszać, skonfundować» Napastliwe zachowanie kolegi stropiło go. Zamilkł stropiony. stropić się «stracić… … Słownik języka polskiego
zgasić — dk VIa, zgaszę, zgasićsisz, zgaś, zgasićsił, zgaszony «spowodować zgaśnięcie czegoś, przerwać, stłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Zgasić lampę, świecę, światło. Zgasić gaz, ognisko, pożar, papieros (papierosa). ∆ Zgasić motor,… … Słownik języka polskiego
stropić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, stropićpię, stropićpi, stropićpiony, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w zakłopotanie, pozbawić pewności siebie; speszyć, zbić z tropu, zawstydzić, onieśmielić, skonsternować : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień